Ο καθηγητής μου ή μήπως όχι;

Με κοίταξε περίεργα και γύρισε πάλι μπροστά.

Περίμενα τον κοντό, χοντρό, με φαλάκρα μαθηματικό, που ήμουν σίγουρη πως θα ερχόταν και σκεφτόμουν τη βαρετή χρονιά που θα ζούσα. 

? - Καλημέρα παιδιά!

Σήκωσα το κεφάλι μου να δω από που προερχόταν αυτή η φωνή και όπως ήταν φυσικό έπαθα σοκ! Ένας γοητευτικός νεαρός στεκόταν μπροστά στον πίνακα με ένα όμορφο χαμόγελο.

?- Ονομάζομαι Stefan Lincoln, είμαι εικοσι έξι ετών, μόλις πρωτοδιορίστηκα στο σχολείο σας και έχω πολύ όρεξη γι' αυτήν την χρονιά. Ξέρετε ήδη πως μαζί θα κάνουμε το μάθημα των μαθηματικών. Τα μαθηματικά είναι ένα πολύ ενδιαφέρον μάθημα που χρειάζεται λογική. Θα σας βοηθήσω στον τρόπο σκέψης σας και μαζί θα ακονίσουμε το μυαλό σας. Σε πόσους εδώ μέσα αρέσουν τα μαθηματικά;

Φυσικά δεν σήκωσα χέρι. Θα ήταν τραγική ειρωνία. Τα μαθηματικά τα σιχαίνομαι! Γιατί να μην δίδασκε ζωγραφική;

S - Όπως καταλαβαίνετε δεν θα κάνουμε μάθημα σήμερα, είναι ημέρα γνωριμίας. Τι λέτε να μου πείτε τα ονόματά σας; Να σας μάθω σιγά-σιγά. Ας ξεκινήσουμε από μπροστά προς τα πίσω. Όπως είπα και πριν, κάθομαι στο τελευταίο θρανίο δίπλα στο παράθυρο. Αργούσε η σειρά μου. Όλα τα κορίτσια της τάξης μου μόλις έλεγαν το όνομά τους χαμογελούσαν και χαχάνιζαν με έναν ανόητο τρόπο, που μου 'φερνε αναγούλα.

S - Και πως είναι το δικό σου όνομα;

Να και η σειρά μου..

R - Raven Lee.

S - Raven; Τι ωραίο όνομα;

Είπε και χαμογέλασε, ενώ εγώ κοίταξα αδιάφορα έξω από το παράθυρο.

S - Δεν σου αρέσουν τα μαθηματικά Raven;

R - Όχι.

S - Μα γιατί; Είναι ωραίο μάθημα!

R - Λογικό να σας αρέσει. Το σπουδάσατε και τώρα το διδάσκετε. Αυτό σας δίνει χρήματα. Το περίεργο θα ήταν να μην σας άρεσε.

Είπα με ειρωνικό τόνο και το βλέμμα του σκοτείνιασε.

S - Σωστά.

Είπε και προσπάθησε μάταια να χαμογελάσει. Μήπως το παράκανα λίγο;

Το κουδούνι χτύπησε σωζοντάς με από την δύσκολη κατάσταση, στην οποία έφερα τον εαυτό μου.. Θα είναι μια "ωραία" χρονια..

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

Βγήκα έξω από το σχολείο νιώθοντας τα μάγουλά μου να καίνε. “Πως θα βγει η χρονιά;”

 Γύρισα σπίτι και αφού πέταξα την τσάντα μου στο πάτωμα, βγήκα από το δωμάτιο και κατέβηκα στην κουζίνα.

Μάμα - Πως πήγε η πρώτη μέρα αγάπη μου;

 R - Όπως πάντα μαμά..

Μα - είναι καλοί οι καθηγητές σου;

R – Είναι οι ίδιοι..

Μα – Όλοι;

R – Ε, όχι..

Μα – Ήρθε καινούριος;

R – Ναι στα μαθηματικά.

Μα – Και; Πως ήταν;

R – Καλός.

Μα – τι; Μόνο αυτό;

R – Μαμά ήταν η πρώτη μέρα. Δεν τον ξέρω τον άνθρωπο. Αν και εγώ στα μαθηματικά ξέρεις δεν..

Μα – Ενώ με τα αρχαία..

Είπε ειρωνικά.

R – Δεν τα χρειάζομαι.

Μα – Α ναι; Και τι θα κάνεις παιδί μου στη ζωή σου;

R – Θα γίνω ζωγράφος!

Μα – Και τι θα τρως; Ζωγραφιές;

R – Θα φύγω. Θα πάω στο εξωτερικό και θα κάνω καριέρα!

Μα – Ναι. Εσένα περιμένουν στο εξωτερικό!

R – Ωχ ρε μαμά. Παράτα με, εγώ θα τα καταφέρω.

Μα – Μακάρι μέχρι το τέλος της χρονιάς να βάλεις μυαλό Raven..

Το απόγευμα αποφάσισα να μην βγω. Ποιος έχει όρεξη τώρα; Έκατσα σπίτι και ζωγράφιζα. “Άστη μαμά να λέει Raven, εμείς θα τα καταφέρουμε!” ο εαυτός μου επαναλάμβανε κάθε φορά που πήγαινε να με πάρει από κάτω.

Το άλλο πρωί ξύπνησα χωρίς καμία όρεξη για σχολείο, αλλά έπρεπε να πάω, ας μην ξεκινήσω τις απουσίες μου από τώρα.. σηκώθηκα από το κρεβάτι και αφού φόρεσα τις ‘απαίσιες’ για ‘μένα, φόρμες μου, πήρα την τσάντα μου και βγήκα από το σπίτι καλημερίζοντας τη μαμά μου. Για όσο ακόμη ο καιρός ήταν καλός μ’ αρέσει να πηγαίνω σχολείο με τα πόδια. Καθώς προχωρούσα προς το σχολείο άκουσα κάποιον πίσω μου να μου κορνάρει. Όταν γύρισα να δω..

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

? - Kαλημέρα! Raven έτσι;

R - Καλημέρα κύριε Lincoln. Ναι, Raven.

S - Δεν σας έχω μάθει ακόμη.. Σχολείο πας;

Μα τι ηλίθια ερώτηση;

R - Στις 7 και μισή με τσάντα στην πλάτη, που λέτε να πηγαίνω;

S - Μμ.. Σωστή παρατήρηση Raven. Λοιπόν, θες να σε πάω;

R - Που;

S - Για καφέ! Στις 7 και μισή το πρωί βρίσκεις τον καθηγητή σου στο δρόμο και σου λέει να σε πάει αυτός. Που λες να σε πάει; Στο σχολείο βρε Raven..

R - Eε.. Δεν χρειάζεται κύριε, θα πάω με τα πόδια.

S - Μα αφού κι εγώ εκέι πάω.. Έλα να πάμε μαζί.

R - Όχι κύριε. Δεν πειράζει αλήθεια. Μπορώ και θέλω να πάω μόνη μου.

S - Εντάξει Raven. Όπως θέλεις. Θα.. θα τα πούμε στην τάξη.

Είπε και χωρίς να μου ρίξει άλλη ματιά, έφυγε για το σχολείο.

<<Αυτός ο άνθρωπος με εκνευρίζει!>>

     Οι πρώτες τρεις ώρες του σχολείου πέρασαν γρήγορα. Ήμουν κουρασμένη και δεν είχα όρεξη για τίποτα.

S - Raven, γιατί κάθεσαι μόνη σου;

Άκουσα μια γνωστή πλέον φωνή πίσω μου. 

R - Κύριε Lincoln, γεια σας.

S - Γεια σου Raven. Γιατί είσαι μόνη;

R - Η καλύτερή μου φίλη είναι άρρωστη και δεν ήρθε σήμερα.

Ήταν αλήθεια. Η κολλητή μου, η Kate, ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να με καταλάβει είναι άρρωστη εδώ και δύο μέρες με υψηλό πυρετό.

S - Περαστικά της. Εσύ όμως δεν έχεις άλλες φίλες; 

R - Δεν κολλάω με τις υπόλοιπες κύριε. 

S - Γιατί όχι;

R - Κύριε, το πιο σημαντικό θέμα που μπορεί κανείς να συζητήσει μαζί τους είναι για την ανταλλαγές των αγοριών τους. 

S - Ανταλλαγές είπες;

R - Ναι. Βλέπετε αυτές το πρωί τα έχουν με δύο αγόρια για παράδειγμα και το βράδυ κάνουν ανταλλαγή των αγοριών τους γιατί τα βαρέθηκαν!

S - Χαχαχα.. σοβαρά τώρα; Eίναι τελείως τρελό! Ώστε γιαυτό δεν κολλάς μαζί τους έτσι; Εσύ φαντάζομαι έχεις αγόρι και δεν θέλεις να το ανταλλάξεις..

R - Όχι δεν έχω αγόρι.

S - Τόσο όμορφο κορίτσι και δεν έχεις αγόρι; Αποκλείεται!

R - Κύριε δεν νομίζω πως είναι δουλειά σας αυτό. Αισθάνομαι άβολα με αυτή τη συζήτηση.

S - Συγνώμη Raven δεν ήθελα να σε φέρω σε δύσκολη θέση..

R - Δεν πειράζει κύριε Lincoln. Πρέπει να φύγω έχω μάθημα.

S - Αν δεν κάνω λάθος Raven έχουμε μαζί.

Είπε και χαμογέλασε.

R - Ναι. Δυστυχώς.

S - Τόσο βαρετός είμαι;

R - Εσάς δεν σας ξέρω ακόμη. Το μάθημα που διδάσκετε πάντως είναι χάλια.

S - Θα δεις που εγώ θα το κάνω διασκεδαστικό. Θα σε κάνω να το λατρέψεις!

R - Αδύνατον! Πως;

S - Θα μάθεις στη συνέχεια.

Μου έκλεισε το μάτι και έφυγε.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 <<Άλλο πάλι και τούτο..>>

 Μπήκα στην τάξη και ήταν ήδη εκεί. 

S - Καλημέρα παιδιά. 

Ψ - Καλημέρα κύριε. Θα θέλαμε να σας προτείνουμε κάτι. Είπε το ψώνιο της τάξης. 

S - Σας ακούω. 

Ψ - Η τάξη μας κανονίζει εκδρομή στο εξωτερικό και δεν έχουμε βρει ακόμη τους συνοδούς. Θα θέλατε να έρθετε μαζί μας; 

<<Για μισό, ποιον ρώτησαν; Κανονίζουν μόνοι τους για τους καθηγητές χωρίς να ρωτήσουν;>> 

S - Εξαρτάται παιδιά. 

Τώρα το λόγο πήρε η απουσιολόγος της τάξης. 

Α - Από τι; 

S - Πότε και που θα γίνει η εκδρομή; Πόσες μέρες θα διαρκέσει; Πόσα και ποια άτομα θα είναι μαζί; 

Α - Η εκδρομή θα γίνει μια εβδομάδα πριν κλείσουν τα σχολεία για Χριστούγεννα. Θα πάμε στο Παρίσι για μια εργασία που έχουμε στο μάθημα της ιστορίας. 

S - Και ποια άτομα θα έρθουν; Είπε και με κοίταξε. 

Α - Όλη η τάξη εκτός από τρία παιδιά. 

S - Ποια παιδιά δεν θα έρθουν; 

Α - Ο Χιθ και η Φρι από το άλλο τμήμα. 

S - Και από αυτό το τμήμα; 

Α - Όχι λάθος. Από εδώ θα έρθουν όλοι. 

S - Ουφ, ωραία. Θα ήθελα πολύ να έρθω. Ποιοι άλλοι καθηγητές θα είναι; 

Α - Δεν ξέρουμε ακόμη. Λέμε να ζητήσουμε από την κυρία Blake και τον κύριο Walker. 

S - Την κυρία Blake ε; Γιατί όχι; 

Του άρεσε η κυρία Blake. Είναι μια όμορφη, νέα, ίσως λίγο μεγαλύτερη του, ξανθιά γυναίκα. Λογικό να του αρέσει. 

S - Μάλλον θα έρθω παιδιά. Θα μιλήσω με τους άλλους καθηγητές και θα δούμε. Αλλά το πιο πιθανό είναι να έρθω. 

Η υπόλοιπη ώρα πέρασε γρήγορα με τον κύριο Lincoln να παραδίδει παρακάτω και εγώ να μην έχω ακούσει ούτε λέξη. Σκεφτόμουν πόσο πολύ θέλαμε με την Kate να έρθει η μέρα της εκδρομής. <<Θα έρθει και αυτός στην εκδρομή;>> <<Για 'σένα έρχεται>> <<Όχι δα, για την κυρία Blake θα έρθει!>> <<Επιτέλους σταμάτα!>> Το υποσυνείδητο μου έκανε διάλογο μέσα στο κεφάλι μου και ως κεντρικό πρόσωπο ήταν εκείνος. 

Επιτέλους τελείωσε άλλη μια βαρετή μέρα. Πήγα να βγω απο τη μεγάλη καγκελόπορτα του σχολείου και..

 -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Τζον - Hey Raven τι κάνεις; 

R - Τι θέλεις Τζον; 

Τ - Να δω αν είσαι καλά. 

R - Μια χαρά είμαι. 

Τ - Με αποφεύγεις; 

R - Όχι Τζον. 

Τ - Δεν χαίρεσαι που θα πάμε μαζί εκδρομή; 

R - Δεν θα πάμε μαζί. 

Τ - Μαζί θα πάμε.. 

R - Όχι δα! Το ότι είμαστε στην ίδια τάξη δεν σημαίνει πως θα πάμε και μαζί! 

Τ - Έλα βρε Raven. Αφού εμείς είναι γραφτό να είμαστε μαζί.. 

R - Τζον θα φύγεις τώρα να με αφήσεις ήσυχη; Μπήκε μπροστά μου και με εμπόδισε να βγω. 

R - Τζον ξεκόλλα. Δεν είμαστε πια μαζί. Έκανες τις επιλογές σου και εγώ τις δικές μου. 

Τ - Η οποίες είναι; 

R - Διάλεξες τη Τζούντι. 

Τ - Κι εσύ; 

R - Εγώ επέλεξα να μην ξαναμπλέξω μαζί σου. 

Τ - Γιατί όχι ρε μωράκι; 

R - Γιατί φέρεσαι σαν βλάκας. 

Τ - Θα βγούμε το βράδυ; 

R - Όχι βέβαια! Παράτα με επιτέλους! 

Τ - Θες να πάμε για ποτό ή για φαγητό; 

R - Τζον, άσε με ήσυχη! Ξεκόλλα! 

Τ - Αφού κι εσύ δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς εμένα.. 

Με έπιασε από τους ώμους και προσπάθησε να με φιλήσει όταν.. 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

? - Τι συμβαίνει εδώ Τζον;

R - Άντε Τζον απάντησε στην κοπέλα τι συμβαίνει..

Τ - Τι να συμβαίνει ρε Τζούντι; Μιλάμε.

Τζ - Θες να μου πεις πως απλώς μιλάτε;

Τ - Ναι γιατί; Δεν μπορώ να της μιλάω;

Τζ - Με 'σένα θα τα πω αργότερα. Είπε και έδειξε τον Τζον.

Τζ - Όσο για 'σένα, μείνε μακριά του. Δεν θέλω να μάθω πως κάτι τρέχει μεταξύ σας.

R - Την όρεξη σου είχα Τζούντι. Μείνε ήσυχη, δεν πρόκειται να κλέψω το κελεπούρι σου. Δεν κάνω τα ίδια λάθη.

Τζ - Όφειλα να σε προειδοποιήσω. Τζον έλα.

Τ - Θα πάω να πάρω την τσάντα μου Τζούντι, την ξέχασα στην τάξη. Βγες και θα έρθω να σε βρω. Τζ - Μην με κάνεις να περιμένω πολύ. Είπε η Τζούντι και βγήκε από το σχολείο κουνώντας προκλητικά τα οπίσθια της.

Τ - Λοιπόν; Που είχαμε μείνει;

R - Εκεί που πήγαινες να πάρεις την τσάντα σου γιατί σε περιμένει η απαιτητική κοπέλα σου και απ' ότι κατάλαβα είναι πολύ θυμωμένη!

Τ - Δεν με νοιάζει για την Τζούντι. Απλά περνάω το χρόνο μου. Μας διέκοψε κι όλας πάνω που κάναμε μια σοβαρή συζήτηση.

R - Ποια ακριβώς ήταν η σοβαρή συζήτηση που κάναμε;

Τ - Μιλούσαμε για τη σχέση μας.

R - Αν είναι δυνατόν Τζον! Ποια σχέση; Έχουμε χωρίσει εδώ και πολύ καιρό!

Τ - Ναι, αλλά θέλουμε να τα ξαναβρούμε.

R - Μα δεν θέλουμε!

Τ - Εγώ θέλω και είμαι σίγουρος πως θέλεις κι εσύ.

R - Δεν θέλω.

Τ - Μα ξέρω πως σου έχω λείψει. Και εγώ και το φιλί μου. Άσε με να σου θυμίσω πως είναι να τα έχεις μαζί μου.

Επανέλαβε την ίδια κίνηση που είχε κάνει όταν μας διέκοψε η Τζούντι και ήταν έτοιμος να με φιλήσει, όταν άκουσα κάποιον να φωνάζει το όνομά μου.

? - Raven; Τι συμβαίνει εδώ;

R - Τίποτα κύριε.

S - Φαντάζομαι καταλαβαίνετε πως στο σχολείο απαγορεύονται αυτά τα πράγματα!

R - Δεν κάναμε κάτι..

S - Δεν θέλω να το αναλύσω άλλο Raven. Έλα να σε πάω σπίτι, είσαι στο δρόμο μου.

Δεν ήθελα να με πάει εκείνος σπίτι, αλλά ήμουν σίγουρη πως αν δεν έφευγα τώρα θα έπρεπε να αντιμετωπίσω τον Τζον και δεν είχα καμία όρεξη.

R - Εντάξει κύριε, σας ευχαριστώ. 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

S - Λοιπόν; Τι γίνεται με τον Χέρμαν? 

R - Εννοείτε με τον Τζον; 

S - Ναι με αυτόν. Είναι το αγόρι σου; 

R - Τι; Όχι βέβαια. 

S - Σε ενοχλούσε; 

R - Τι εννοείτε; 

S - Είδα πως σε είχε πλησιάσει αρκετά και μου φάνηκε πως ήσουν δυσαρεστημένη. 

R - Δεν ήταν σημαντικό. 

S - Αν σε ενοχλεί θέλω να μου το πεις και θα τον προσέχω. 

R - Από που και ως που; 

S - Είναι η δουλειά μου Raven. 

R - Όχι. Η δουλειά σας είναι να μας μάθετε μαθηματικά, όχι να με προσέχετε. Δεν είστε ο πατέρας μου! 

S - Αν σε ενοχλεί θέλω να μου το πεις και θα τον απομακρύνω. 

R - Μπορώ να τα καταφέρω και μόνη μου κύριε Lincoln. Αφήστε με εδώ. 

S - Είναι μακρυά το σπίτι σου; 

R - Όχι. Πέντε λεπτά με τα πόδια. 

S - Είσαι σίγουρη πως δεν θες να σε πάω με το αυτοκίνητο; 

R - Όχι θέλω να περπατήσω. Ευχαριστώ κύριε. Γεια σας. 

Άνοιξα την πόρτα και κατέβηκα από το αυτοκίνητο του καθηγητή μου. Και ανάκριση τώρα; Τι τον νοιάζει το τι κάνω εγώ και με ποιον το κάνω; 

Μπήκα στο σπίτι και ανέβηκα τρέχοντας στο δωμάτιο μου για να ηρεμήσω, όταν η αδερφή μου άνοιξε φουριόζα την πόρτα. 

Τζ - Raven χρειάζομαι τη βοήθειά σου. 

R - Τι θέλεις Τζέσι; 

Τζ - Θα βγω για καφέ με έναν κούκλο και θέλω τη γνώμη σου! 

R - Τον ξέρω; 

Τζ - Δεν ξέρω και εγώ χθες τον γνώρισα σε ένα μπαράκι. 

R - Μάλιστα και θες να σου πω τι να βάλεις. 

Τζ - Ναι! 

R - Για καφέ θα είστε. Βάλε κάτι απλό. 

Τζ - Όπως; 

R - Βάλε το μαύρο σου τζιν, κάνει τις καμπύλες σου να φαίνονται όμορφες. 

Τζ - Για να το λες εσύ. Και μπλουζάκι; 

R - Το γαλάζιο πουκάμισο που σου πήρα στα γενέθλιά σου. 

Τζ - Είσαι σίγουρη; 

R - Χίλια τα εκατό. Τ

ζ - Εντάξει. Σε ευχαριστώ Ρέι! Τι θα έκανα χωρίς εσένα; Είπε και μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο. 

R - Παρακαλώ! 

Η Τζέσι έφυγε από το δωμάτιο μου και εγώ άνοιξα τον υπολογιστή για να συνεννοηθώ με την Kate για το απόγευμα. 

R - Πως είσαι χαζή; 

K - Έλα ρε καλά είμαι. Σήμερα δεν είχα καθόλου πυρετό. 

R - Τέλεια. Θα σε δω το απόγευμα; 

Κ - Εννοείτε. Θέλω να βγω από το σπίτι. Τόσες μέρες άρρωστη δεν ξέρω τι χρώμα έχει ο ουρανός! 

R - Χαχαχα έλα ρε εντάξει θα τα πούμε το απόγευμα. Έχω να σου πω. 

Κ - Ωχ, τι έγινε ρε; 

R - Από κοντά.. 

Κ - Εντάξει πρέπει να σε κλείσω, πάω να βάλω θερμόμετρο. 

R - Στείλε μου μήνυμα για το απόγευμα. 

Κ - Ναι ρε. Άντε φιλιά! 

R - Φιλιά.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"Που είσαι ρε φίλε;"

"Έλα ρε Κέιτ εδώ είμαι"

"Τόση ώρα σε περιμένω"

"Που θα πάμε;"

"Που θες;"

"Πάμε πάρκο;"

"Πάμε"

Πήγαμε με την Κέιτ στο πάρκο, όπου της διηγήθηκα τα τελευταία γεγονότα με τον κύριο Lincoln.

"Τι λες ρε φίλε; Σου την πέφτει κανονικά!"

"Όχι ρε.. Δεν μου την πέφτει"

"Ναι ρε δεν σου την πέφτει. Όλα αυτά τι ήταν;"

"Από ενδιαφέρον"

"Ενδιαφέρον για 'σένα"

"Δεν ξέρω ρε φίλε.. Με μπερδεύει πολύ"

"Ρε μην κάνεις τίποτα μαζί του. Είναι καθηγητής!"

"Το ξέρω ρε.."

"Το ξέρεις, αλλά γουστάρεις"

Δεν της απάντησα τίποτα. Γουστάρω;

"Φίλε; Γουστάρεις;"

"Όχι ρε! Εγώ; Με τίποτα!"

"Το ελπίζω.. Δεν θες να μπλέξεις"

"Ναι ρε. Ήρεμα"

Μετά από αυτό αλλάξαμε θέμα και συζητούσαμε για την εκδρομή μας στο Παρίσι!

"Ανυπομονώ τόσο πολύ ρε!

"Εγώ να δεις ρε Κέιτ!"

"Βρήκατε καθηγητές;"

"Ε.. ναι" "Ποιους;"

"Την κυρία Blake, τον κύριο Walker και..."

"Φίλε; Μην μου πεις.."

"Ναι. Ο κύριος Lincoln"

"Για 'σένα;"

"Όχι ρε! Για την κυρία Blake σίγουρα!"

"Και εσύ; Ζηλεύεις;"

"Όχι βέβαια! Αφού ξέρεις! Εμένα μ' αρέσει ο Κρις"

"Μακάρι φίλε"

"Ναι ρε μην αγχώνεσαι"

"Ρε αυτή δεν είναι η αδερφή σου;"

"Ωχ, ναι ρε αυτή είναι. Με ποιόν είναι;"

"Δεν μπορώ να καταλάβω ρε"

Μέσα σε ένα αμάξι που κάτι μου θύμιζε ήταν η αδερφή μου στη θέση του συνοδηγού. Ποιος είναι όμως ο διπλανός της;

"Πάμε σιγά σιγά ρε φίλε;"

"Κουράστηκες;"

"Όχι ρε, απλά επειδή ακόμη δεν είμαι εντελώς καλά δεν με αφήνει η μαμά να κάτσω πολύ"

"Ναι ρε πάμε, δεν υπάρχει πρόβλημα"

Πήγα την Κέιτ στο σπίτι και μετά γύρισα στο δικό μου. Το αμάξι στο οποίο είδα την αδερφή μου ήταν παρκαρισμένο ακριβώς έξω από το σπίτι μου.

"Μαμά γύρισα" είπα μόλις άνοιξα την πόρτα και φυσικά έπαθα πλάκα..

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"Γύρισες;" Με ρώτησε η αδερφή μου με ένα πλατύ χαμόγελο. 

"Τι συμβαίνει εδώ;" 

"Θέλω να σου γνωρίσω αυτόν για τον οποίο σου μίλησα σήμερα" 

"Γεια σου Raven, τι κάνεις;" 

"Γνωρίζεστε;" 

"Είναι ο καθηγητής μου" 

"Αλήθεια; Κοίτα πόσο μικρός είναι ο κόσμος τελικά!" 

"Ναι είναι. Τζέσι έρχεσαι λίγο;" 

"Βέβαια" 

Άρπαξα την αδερφή μου από το χέρι και την έσυρα στην κουζίνα όπου ήταν σίγουρο πως δεν θα μας άκουγε εκείνος. 

"Πλάκα κάνεις; Γιατί τον έφερες στο σπίτι;" 

"Με έφερε με το αμάξι και του είπα να περάσει. Τόσο κακό είναι;" 

"Είναι, βέβαια! Γιατί αν μάθουν στο σχολείο πως κάτι τρέχει μεταξύ σας, εμένα θα ειρωνεύονται ύστερα!" 

"Καταρχήν δεν ήξερα πως είναι καθηγητής σου και επιπλέον δεν θα ασχοληθούμε με το τι λένε οι ξένοι" 

"Εσύ δεν θα ασχοληθείς γιατί δεν θα τα λένε σε 'σένα! Σε 'μένα θα τα λένε!" 

"Κοίτα Raven είσαι αδερφή μου και θέλω το καλό σου περισσότερο απ' οτιδήποτε άλλο. Αλλά όχι. Δεν θα κρύβομαι εξ' αιτίας μερικών μικρών παιδιών με μεγάλες γλώσσες!" 

"Δηλαδή για 'μένα δεν νοιάζεσαι έτσι; Πώς λες να νιώθω εγώ όταν θα τους ακούω όλους να λένε πως η αδερφή μου τα 'χει με τον καθηγητή μου;" 

"Εσύ δεν θα ασχολήσε πολύ απλά, γιατί θα ξέρεις πως η αδερφή σου είναι χαρούμενη!" 

"Ναι εντάξει. Σε ευχαριστώ Τζες με υποχρέωσες" 

Πήγα στο δωμάτιο μου και έκλεισα δυνατά την πόρτα πίσω μου. Μα πως είναι δυνατόν; Η αδερφή μου με τον κύριο Lincoln; Μ' αρέσει που η Κέιτ έλεγε πως αυτός ενδιαφέρετε για εμένα. Θα μπλέξουμε, το νιώθω. Μα και αυτή η Τζες απ' όλους τους άντρες πάνω σε αυτόν πήγε να πέσει; Και αν έπεσε αυτός πάνω της; Φυσικά το ποιος έπεσε πάνω στον άλλον πρώτος δεν έχει καμία σημασία. Το θέμα είναι πως πλέον αυτοί οι δυο τα έχουν και πως εγώ θα γίνω ρεζίλι στο σχολείο. 

Το άλλο πρωί μόλις μπήκα στο προαύλιο του σχολείου, τον είδα να κατεβαίνει από το αυτοκίνητο του. 

"Καλημέρα Raven" 

"Καλημέρα κύριε Lincoln" 

Άλλαξα αμέσως δρόμο και κατευθύνθηκα προς την Κέιτ που με κοιτούσε με μισό μάτι. 

"Στο 'χα πει πως σε γουστάρει. Αν τον έβλεπες πως σε κοιτούσε.." 

"Τα 'χει με την αδερφή μου Κέιτ κόφ' το" 

"Τι; Πότε ρε;" 

"Εκείνο το αμάξι που ήταν μέσα η αδερφή μου, ήταν το δικό του" 

"Πω ρε φίλε.. τι λες τώρα;" 

"Σοκ έτσι; Κι εγώ μόλις τον είδα τα 'παιξα! Να σου πω τσιμουδιά έτσι; Ας το κρατήσουμε κρυφό, όσο μπορούμε τουλάχιστον" 

"Ναι ρε φίλε εννοείτε"

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Οι πρώτες ώρες πέρασαν βασανιστικά.. Καθόμουν με την Κέιτ και κρατούσα με το ζόρι τα μάτια μου ανοιχτά. Τελευταία ώρα μαθηματικά. Τέλεια. 

"Μα σε παρακαλώ παρατήρησέ τον λίγο. Σε κοιτάει όλη την ώρα! Λέει μια λέξη και αμέσως σου ρίχνει ένα βλέμμα. Σε γουστάρει ρε! Πως γίνεται να τα έχει με την αδερφή σου;" 

"Δεν με γουστάρει σου λέω. Χθες ήταν με την Τζες. Εκείνη γουστάρει" 

"Τότε γιατί σε κοιτάζει όλη την ώρα;" 

"Ξέρω κι εγώ; Μπορεί να τον έβαλε η αδερφή μου να με προσέχει" 

"Αλήθεια τώρα; Γιατί να κάνει κάτι τέτοιο;" 

"Δεν ξέρω ρε Κέιτ. Κι εγώ ακόμη το σκέφτομαι" 

"Πρέπει να είναι πολύ σημαντική η συζήτηση που έχετε εσείς οι δυο εκεί πίσω" Ο Στέφαν διέκοψε το μάθημα και τώρα μιλούσε σε μας. 

"Τι εννοείτε κύριε;" ρώτησε η Κέιτ. 

"Σας κοιτάζω τόση ώρα ελπίζοντας πως θα καταλάβετε και θα σταματήσετε, αλλά εσείς συνεχίζετε! Αν σας ξαναπιάσω να μιλάτε θα σας χωρίσω!" 

"Συγνώμη κύριε" σκύψαμε το κεφάλι μας και αρχίσαμε να χαχανίζουμε και οι δυο. 

"Ούτε η μαμά μου δεν μου μιλάει έτσι ρε" 

"Ορίστε. Εσύ που έλεγες πως με γουστάρει. Γιατί μιλούσαμε μας κοίταζε ο άνθρωπος ηλίθια!" 

"Κοίτα, τώρα μπορεί να έκανα ένα λάθος. Αλλά φαίνεται πως κάτι θέλει από 'σένα" 

"Φυσικά και θέλει! Να μην κάνω φασαρία στο μάθημά του" 

"Δεν εννοώ αυτό. Σε κοιτάζει με ένα βλέμμα σαν.." 

"Άστο ρε Κέιτ. Εγώ είπαμε θέλω άλλον. Εξάλλου είναι το αγόρι της αδερφής μου μην το ξεχνάς" 

"Αλλιώς δεν θα σε χάλαγε να κάνεις κάτι έτσι;" 

"Θα με χάλαγε ρε.." 

Όταν το κουδούνι χτύπησε μάζεψα τα πράγματα μου και ετοιμαστήκαμε με την Κέιτ να βγούμε από την τάξη. 

"Lee και Morinson μην φεύγετε" 

"Θέλετε κάτι κύριε;" τον ρώτησα εγώ. 

"Ναι, θα ήθελα πολύ να μάθω τι λέγατε τόση ώρα και παρά τις προειδοποιήσεις μου συνεχίζατε" 

"Δεν ήταν κάτι σημαντικό" 

"Αφού δεν ήταν κάτι σημαντικό Morinson πες μου τι λέγατε" 

"Δεν λέγαμε κάτι που να αφορά εσάς" 

"Σοβαρά Lee; Ό,τι λέγεται εντός της τάξεως την ώρα που εγώ κάνω μάθημα με αφορά" 

"Δεν νομίζω κύριε" 

"Προσέξτε. Σας τη χάρισα ήδη δυο φορές, την τρίτη καίγεστε" 

"Εντάξει κύριε" 

"Raven περίμενε θα σε πάω εγώ σπίτι" 

"Δεν χρειάζεται κύριε" 

"Χρειάζεται. Θέλω να δω την αδερφή σου" είπε και μου έκλεισε το μάτι. 

Μα τι ρομαντικό..

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"Λοιπόν Ρέιβεν, τώρα που είμαστε μόνοι για πες μου τι λέγατε με τη Μόρισον;" 

"Σας είπα κύριε, κάτι που δεν σας αφορά" 

"Γιατί επιμένεις τόσο; Δεν μπορώ να καταλάβω. Εμείς.. πρέπει να τα πηγαίνουμε καλά" 

"Τι εννοείτε κύριε;" 

"Άσε αυτό το 'κύριε' για την τάξη. Τώρα είμαστε εκτός τάξεως και είμαι ο Στέφαν" 

"Δεν νομίζω πως αυτό θα ήταν δίκαιο για τους συμμαθητές μου" 

"Ναι αλλά εκτός από καθηγητής σου είμαι και το αγόρι της αδερφής σου" 

"Δεν έχει σημασία" 

Κοίταξα στο μπροστινό τζάμι του αυτοκινήτου και είδα μια τεράστια γρατσουνιά. 

"Τι είναι αυτό;" 

"Ποιο;" 

"Αυτή η γρατσουνιά" 

"Δεν βλέπω κάτι" 

Πως είναι δυνατόν να μην την βλέπει; 

Φτάσαμε σπίτι και ανέβηκα τρέχοντας στο δωμάτιο μου, άνοιξα τον υπολογιστή και πληκτρολόγησα το όνομά του αγαπημένου μου καθηγητή. 

"Στέφαν Λίνκολν. Καθηγητής. 26 ετών" Τι; Αυτό μόνο; Αυτά τα ήξερα και χωρίς να ψάξω. Έπρεπε να μου βγάλει κάποιες πληροφορίες γι' αυτόν. Από που κατάγεται, για την οικογένειά του, που σπούδασε, ίσως κάτι τέτοιο. Αλλά δεν βγάζει τίποτα. Κάτι πάει στραβά με αυτόν τον τύπο. Κάτι κρύβει. 

Πήρα τηλέφωνο την Κέιτ. Αυτή θα με βοηθούσε. 

"Τι έγινε ρε φίλε;" 

"Κέιτ κάτι πάει στραβά με τον Στέφαν" 

"Ναι, σου την πέφτει" 

"Όχι Κέιτ! Στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου του υπήρχε μια τεράστια γρατσουνιά, τον ρώτησα τι ήταν και έκανε πως δεν την βλέπει" 

"Ε και;" 

"Έψαξα στο ίντερνετ γι' αυτόν. Δεν έβγαλε ούτε για την οικογένεια του, ούτε λεπτομέρειες για εκείνον" 

"Δεν καταλαβαίνω" 

"Κάτι κρύβει Κέιτ" 

"Επειδή θέλει να κρατάει για τον εαυτό του τα προσωπικά του στοιχεία δεν σημαίνει πως κάτι κρύβει" 

"Ας το ψάξουμε. Έχουμε να χάσουμε τίποτα;" 

"Και τι πρέπει να κάνω;" 

"Ο,τι βρούμε για αυτόν είναι χρήσιμο. Σήμερα κι όλας θα βρεθούμε για να καταστρώσουμε σχέδιο και ξεκινάμε την έρευνα" 

"Σιγά χαλάρωσε" 

"Κέιτ έχω άσχημο προαίσθημα για αυτόν τον άνθρωπο. Και ξέρεις πως τα προαισθήματα μου συνήθως βγαίνουν αληθινά. Μπορεί να κινδυνεύουμε" 

"Ναι κινδυνεύουμε από έναν πελώριο εξωγήινο που έχει μπει στο σώμα του καθηγητή μας και έχει σαν σκοπό να αφανίσει την ανθρωπότητα. Σύνελθε Ρέιβεν" 

"Όταν ανακαλύψουμε την αλήθεια θα δούμε αν θα τα λες αυτά" 

"Εντάξει τα λέμε το απόγευμα" 

Δεν μπορείς να κρυφτείς από μας κύριε Στέφαν Λίνκολν. Όποιο και αν είναι το μυστικό σου θα το ξεσκεπάσουμε.