Ο κολλητος μου (σοτακι)
2015-12-06 15:35
"Είμαι καλά"
"Παραπατάς.. έλα να φύγουμε"
"Όχι. Εγώ θα μείνω εδώ"
"Μέτα από ένα μήνα κατάφερα να σε βγάλω από το σπίτι και τώρα δεν μαζεύεσαι; Έλα να φύγουμε"
"Επειδή είσαι φίλος μου και ξέρεις πως θέλω να περάσω καλά θα με αφήσεις. Αν θες φύγε"
"Ξέρεις πως δεν πρόκειται να σε αφήσω μόνη"
"Μα δεν θα είμαι μόνη! Υπάρχει τόσος κόσμος εδώ"
"Άγνωστος κόσμος. Έλα να φύγουμε, είσαι μεθυσμένη"
"Ξενέρωτος ο Άρης" είπες εσύ και τον κοίταξες μουτρωμένα.
Εκείνος απλώς ξεφύσηξε και σου έκανε νόημα πως θα μένατε δέκα λεπτά ακόμη.
Ο Άρης είναι ο κολλητός σου εδώ και πολλά χρόνια, το άτομο που ξέρει τα πάντα για 'σένα και σε νοιάζεται περισσότερο από όλους. Τον προηγούμενο μήνα χώρισες με το αγόρι σου και ήσουν χάλια όλον αυτόν τον καιρό. Ο Άρης ήταν δίπλα σου και σε στήριζε. Ήθελε να σε κάνει να ξεχαστείς και να περάσεις καλά, αλλά εσύ νιώθοντας ελεύθερη μετά από καιρό έχασες τον έλεγχο.
"Νομίζω πως πρέπει να πάω στο μπάνιο"
"Θες να έρθω;"
"Όχι, μπορώ και μόνη μου"
Κατευθύνθηκες προς το μπάνιο, όταν ένιωσες κάποιον πίσω σου. Γύρισες και είδες πως ένας άντρας τον οποίον δεν γνώριζες σε είχε ακολουθήσει.
"Συγνώμη εδώ είναι οι γυναικείες. Από εκεί είναι οι αντρικές"
"Δεν ήρθα για τις τουαλέτες, αλλά για σένα"
"Δεν νομίζω πως είμαστε στο κατάλληλο μέρος για συζήτηση"
"Ας μην συζητήσουμε τότε"
Εκείνος σε πλησίασε και έβαλε τα χέρια του στον τοίχο στριμώχνονται σε, ενώ εσύ δεν μπορούσες να αντιδράσεις. Άρχισε να φιλάει το λαιμό σου και να πασπατεύει το σώμα σου
"Άσε με. Ξεκόλλα από πάνω μου" άρχισες να φωνάζεις αλλά ο άγνωστος άντρας, δεν σταματούσε.
"Καλύτερα να σταματήσεις τώρα"
Η φωνή του Άρη ακούστηκε από τη σκάλα πιο αυστηρή και θυμωμένη από ποτέ.
"Εσύ ρε φίλε τι ζόρι τραβάς; Άντε φύγε από 'δω και άσε μας ήσυχους"
"Ρε θα την αφήσεις με το καλό;"
Ο Άρης τον έπιασε από το γιακά και τον έσυρε προς τα πίσω.
Ο άγνωστος άντρας έδωσε μια γροθιά στο μάτι του Άρη, στραβώνοντας τα γυαλιά του και εκείνος τότε μην μπορώντας να συγκρατήσει το θυμό του τον κλώτσησε στο στομάχι και τον πέταξε στο πάτωμα. Ύστερα έπιασε το χέρι σου και βγήκατε μαζί από το μαγαζί. Μπήκατε στο αμάξι του Άρη και σε όλη την διαδρομή δεν ανταλλάξατε ούτε λέξη.
Όταν φτάσατε σπίτι σου έτρεξες στην κουζίνα και έφερες πάγο για το μελανιασμένο μάτι του Άρη.
Ενώ του έβαζες τις κομπρέσες κατάφερες να του πεις:
"Συ.. συγνώμη Άρη, δεν ξέρω τι με έπιασε, σε ευχαριστώ για αυτό που έκανες. Πως να στο ξεπληρώσω;"
"Νομίζεις πως το έκανα γιαυτό; Για να μου χρωστάς χάρη; Ανησύχησα γιατί αργούσες, έτσι κατέβηκα να δω αν είσαι καλά.. Και τότε είδα αυτό το τέρας να σε φιλάει και να απλώνει τα χέρια του πάνω σου! Τρελάθηκα! Ήθελα να τον σκοτώσω!"
Τα μάτια του Άρη τώρα έβγαζαν φωτιά.
"Εντάξει, τελείωσε τώρα.." είπες και πέρασες το χέρι σου γύρω από το σβέρκο του.
"Αν σου έκανε κάτι.." έπιασε το χέρι σου με δύναμη και σε κοίταξε στα μάτια.
"Ηρέμησε δεν υπάρχει λόγος να κάνεις έτσι τώρα"
"Δεν καταλαβαίνεις έτσι; Ποτέ δεν κατάλαβες!"
"Τι να καταλάβω; Τι λες;"
Εκείνος σε πλησίασε με αργά βήματα ενώ εσύ κόλλησες το σώμα σου στον τοίχο.
"Άρη, τι ακριβώς κάνεις;"
"Αυτό που έπρεπε να είχα κάνει από καιρό"
Σε έπιασε από τη μέση και σου έδωσε ένα παθιασμένο φιλί. Η καρδιά σου χτυπούσε τόσο δυνατά, ο σφυγμός σου ήταν ανεξέλεγκτος.. Τον ήθελες. Πολύ.
"Μόνο εγώ θα σε αγγίζω. Μόνο εγώ θα μπορώ να σε φιλάω. Κατάλαβες;"
"Ναι Άρη. Μόνο εσύ"
"Έλα τώρα μαζί μου να σου δείξω τι νιώθω.."
